Zeytin

Ne bileyim ,ben öyle büyüdüm.Hayvanlarımız aileden biri gibiydi.Huyunu suyunu bilirdik hepsinin ayrı ayrı.Hastalandıklarında,öldüklerinde çok üzülürdük.Bir yere giderken ilk düşündüğümüz şey, Köpeğin ekmeği,tavukların yemi olurdu.Ağaçlarımızla aramızda bir bağ vardı.Tanırdık hepsini.Ne kadar meyve verecek,mevsimden nasıl etkilendi,anlardık.Emekle ve sabırla beklenirdi meyve mevsimi.

Elbette ben sobalı evde büyüdüm,odun yakardık.Ama benim bildiğim yaş odun kesilmezdi,hele de meyve veren ağaç... Günah olur diye dalını bile kırmazdık.Yani ben "ağaç" deyip geçemiyorum kusura bakma.Hiç düşünmeden yokettiğin Doğa senin düşmanın değil anla artık.Bilesin ki,tek dostun,tek şifan! Modern yaşamak için doğaldan uzaklaşmak zorunda değilsin.İnsanoğlu gelişiyor ki daha iyisini yapsın,daha ucuzunu değil.Biz yaradılışımızı,doğamızı bozuyoruz,nasıl iyi olabiliriz ki?